خواص داریویی شیره گیاه وشا یا وشق
خواص دارویی وشا
من صمغ گیاهى هستم که
به فارسى به آن اشه اشک و کندل مى گویند. عربى من اشق معرب اشه مى باشد. فرنگیها به من
"گم امونیاک " گویند و همچنین مرا از گیاه دیگرى که در باد قیس به کماى اسب معروف
است ، مى گیرند ولى معلوم نیست خواص ما یکى باشد.
من همان صمغى هستم که معمولا در ایران مرا همراه با اسفند دود مى کنند و بوى آنرا براى رفع چشم زخم مفید مى دانند .
من در اثر شکاف طبیعى یا مصنوعى که در ساقه ها و یقه گیاه بوجود مى آید بیرون مى آیم و بهتر است با ابزارهاى مخصوص شکافهاى متعدد بر ساقه هاى من ایجاد کنند تا صمغ بیشترى بگیرند ولى این عمل تیغ زدن بایستى قبل از گل دادن گیاه من صورت گیرد و چون مقدار صمغ در ریشه من زیاد است ، در یقه گیاه من (قسمتى که ریشه از ساقه جدا مى شود) همیشه مقدار زیادى صمغ توده مى شود. ولى چون با خس و خاشاک مخلوط است ، به مرغوبى صمغهاى اشکى مه از شکاف شاخه ها مى چکد نیست . صمغ من کمى معطر بوده و در اثر گرماى هوا نرم مى شود و با آب ممزوج مى گردد. من مقوى ، قاعده آور، خلطآور، و براى رفع حساسیت اثر قطعى دارم ، و در صنعت داروسازى از من فراورده هاى بسیارى جهت جلوگیرى و درمان حساسیت ، برنشیت مزمن ، تنگى نفس (آسم ) و امراض ریوى مى سازند که در داروخانه ها به اسامى مختلف مشهور مى باشند.
در طب قدیم در ماهیت من اختلاف کرده اند و فواید زیادى را به من نسبت داده اند، و چون علت اصلى بسیارى از بیماریها حساسیت است ، براى بیماریهایى که ناشى از حساسیت مى باشند سود فراوانى دارم و روى هم رفته ، براى رفع کهیر دارویى مؤ ثرتر از من نیست ، و از راه نوشیدن و شستشوى بدن هر دو مؤ ثر مى باشد. نوشیدن آب و خوردن من کرم روده را مى کشد و رطوبت معده را از بین مى برد. خوردن آن با سرکه جهت سپرز و جوشانده جو جهت تنگى نفس و امراض ریوى و با عسل جهت صرع (هیسترى ) و زهکشى رطوبات سینه نافع است ، خوردن من به مقدار کم بعد از داروهاى مسهل ، بر طرف کننده مضار آنها مى باشد .
من مسکن درد کمر و عرق النساء (سیاتیک ) مى باشم و ضماد من با سرکه مفاصل را نرم مى کند و کک و مک و آثار سیاهى پوست را برطرف مى کند. اگر سر شما شوره مى زند مرا با کمى حنا مخلوط کرده و به سر بمالید تا بر طرف شود. سرمه کردن صمغ من براى رفع رطوبت چشم و جوش پلک مفید است . مرهم من جهت از بین بردن گوشت زیادى و رویاندن گوشت تازه سودمند مى باشد. مقدار خوراک من از نیم مثقال تا یک مثقال است و زیادى آن براى معده و کلیه ضرر دارد
